Ardeche - Cevennes
Nieuwsbrief van 4 mei 2013: Stevenson deel 3 van Florac naar Saint Jean du Gard
Samen met Hilde heb ik dit jaar het laatste deel van het Stevenson pad gewandeld. De toch begon in Florac en eindigde in Saint Jean du Gard, in totaal 50 km lang. Normaal zouden we verder gaan waar ik vorig jaar was gebleven, namelijk in Le Bleymard, maar omdat het weer de week ervoor niet al te goed was en het op de cols van de mont Lozère (hoogte tot 1700m) waarschijnlijk erg koud zou zijn, leek het me beter om deze tocht van 45 km te doen in de zomer.
Omdat we eerst een bus moesten nemen in Alès, kwamen we pas om 13u toe in Florac. Na een kleine maaltijd konden we starten met de eerste tocht van 9 km, met slechts kleine heuveltjes te overwinnen gingen we snel vooruit. Omdat het een vakantieweek voor de Fransen en mooi weer was, werd Florac overspoeld met motards. Het leek wel of ze allemaal samen kwamen daar om hun eerste rit te doen na de winterstop. Onze eerste stop was in St-Julien-d'Arpaon, in 'Domaine des 3 tilleuls' waar de tafel gedekt stond voor 18 personen. Een gezellige drukte, en lekker gegeten. Een leuke plaats als je van rust houdt; bovendien kon je overnachten in een 'roulotte' een pipowagen.
De volgende dag een redelijk zware tocht van 21,5 km die rustig begon via een oude spoorweg, door tunnels tot in Cassagnas. Dan een stevige klim van 700m tot iets meer dan 1000m.
De tweede overnachting was in het kleine bergdorpje St-Germain-de-Calberte. Hier heel wat minder volk. We deelden dit charmant hotelletje 'Le Recantou' met twee dames die we kenden van de vorige stopplaats. Vlak aan de kerk van St-Germain een indrukwekkend standbeeld van de Cevenne man, standbeeld van een man ter ere van de bouwers van leisteen, gebeeldhouwd door de Iraanse kunstenaar Cherine Affrooz.
De laatste dag van onze tocht was er een van 20,5 km, met de col st-Pierre als zwaarste uitdaging: een hoogte verschil van 360m te nemen op minder dan 5 km. Aangekomen in St-Jean du Gard, hadden we een uurtje de tijd om te genieten van een fris pintje en een munt-ijsje voor Hilde. Om iets na vijf uur namen we, samen met heel wat studenten, de bus terug naar Alès waar de auto op ons stond te wachten. Moe maar voldaan konden we terug rijden naar La Boissière. meer foto's
